Charles Wright - Thinking of Wallace Stevens at the beginning of spring

There is so much that clings to us, and wants to keep warm. 
Familiar things — the blue sky, 
Spring sun, 
some dark musician chording the sacred harp, 
His spittle of notes 
Pressed violets in his still darker book of revelation. 
Why do they stay so cold, why 
Do the words we give them disguise their identity 
As abject weather, 
perverse descriptions, inordinate scales? 
The poem is virga, a rain that never falls to earth. 
That’s why we look this way, our palms outstretched, 
our faces jacked toward the blue. 

Charles Wright - Z rozmyślań nad Wallacem Stevensem u progu wiosny

Tak wiele rzeczy przylega do nas i chce się ogrzać.
Bliskich rzeczy — błękitne niebo,
Wiosenne słońce,
jakiś czarny muzyk uderzający świętą harfę,
Ślina jego nut
Zgniecione fiołki w jego wciąż czarniejszej księdze objawienia.
Dlaczego wciąż są takie zimne, dlaczego
Czy słowa, którymi je nazywamy, utajają ich tożsamość
Jak nędzna pogoda,
perwersyjne opisy, wyolbrzymione gamy ?
Wiersz to virga, deszcz, który nigdy nie spada na ziemię.
Dlatego patrzymy w ten sposób; nasze dłonie otwarte,
nasze twarze wyciągnięte w błękit.

translated by: Radek Kozak