Charles Wright - Charlotesville nocturne

The late September night is a train of thought, a wound 
That doesn’t bleed, dead grass that’s still green, 
No off-shoots, no elegance, 
the late September night, 
Deprived of adjectives, abstraction’s utmost and gleam. 
It has been said there is an end to the giving out of names. 
It has been said that everything that’s written has grown hollow. 
It has been said that scorpions dance where language falters and gives way. 
It has been said that something shines out from every darkness, 
that something shines out. 
Leaning against the invisible, we bend and nod. 
Evening arranges itself around the fallen leaves 
Alphabetized across the back yard, 
desolate syllables 
That braille us and sign us, leaning against the invisible. 
Our dreams are luminous, a cast fire upon the world. 
Morning arrives and that’s it. 
Sunlight darkens the earth.

Charles Wright - Charlotesville. Nokturn

Późnowrześniowa noc jest ciągiem myśli, raną 
Która nie broczy, martwą trawą, wciąż zieloną, 
Bez odnóg, bez elegancji, 
późnowrześniowa noc, 
Pozbawiona przymiotników, skrajna i lśniąca abstrakcja. 
Powiedziane było, że jest koniec w rozgłaszaniu imion. 
Powiedziane było, że wszystko, co napisane kiełkuje w pustkę. 
Powiedziane było, że skorpiony tańczą, gdzie ustępuje i chwieje się język. 
Że z każdej ciemności coś wyświeca,  
że coś wyświeca. 
Opierając się o niewidzialne, pochylamy się i przytakujemy.
Wieczór urządza się wokół opadłych liści 
W poprzek podwórza, alfabetycznie, 
opuszczone sylaby
Czytają nas brajlem i pieczętują, opierając się o niewidzialne. 
Nasze sny są świetliste; ogień ciskany w świat.
Świt przychodzi i to tyle.
Światło zaciemnia ziemię.

translated by: Radek Kozak